Over sportvereniging KIS

De oudste en grootste sportvereniging aangepaste sporten in Nederland. Onze vereniging biedt al sinds 1956 aangepaste sport aan. Als u expertise en kennis zoekt, bent u bij ons op het juiste adres. Op dit moment hebben wij een aantal zwem uren voor diverse doelgroepen en uiteraard het aangepaste badminton. U kunt alle informatie over deze sportvereniging lezen op www.deKIS.nl.

Op de woensdag avond wordt door onze jeugd- & volwassenleden rolstoel- & aangepast badminton gespeeld. Zowel door rollers als door spelers met een loopbeperking. Maar uniek bij ons, ook mensen met een verstandelijke beperking of beschadigde hersenfuncties spelen mee. Dit alles in zeer goede harmonie. Dat zegt ook iets over de ‘gun-factor’ van onze spelers zelf.

geschiedenis van KIS

Sportvereniging KIS, tot voor kort genoemd, Kennemer Invaliden Sportclub, behoort tot de oudste gehandicapten sportclubs in Nederland. De officiële oprichtingsdatum is 1 februari 1956, maar al voor die tijd is het eigenlijk al begonnen. De georganiseerde sport voor gehandicapten, ook wel invaliden sport genoemd, is in Nederland door de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogsslachtoffers (B.N.M.O.) geïntroduceerd. Deze bond zag voor zijn leden het grote belang van sport en stak zijn licht erover op bij de Duitsers. Daar was een groot aantal gehandicapten na 1945 en de gehandicaptensport is in Duitsland een staatsaangelegenheid. De B.N.M.O. zond Wiel Teunissen erheen die daarna zijn ervaringen vertelde, nl. dat er in Duitsland een groot aantal sportclubs voor gehandicapten was. en hij was daar bijzonder enthousiast over, ook wij moesten eraan beginnen. Bij werd de promotor van de •invalidensport• binnen de B.N.M.O. Er werd een sportcommissie opgericht met een arm geamputeerde, een been geampu¬teerde, een blinde en een dwarslaesiepatiënt (iemand met ruggenmergbeschadiging, rolstoeler) erin. Dat werd de officiële start voor de gehandicaptensport in Nederland. De taak van de sportcommissie was de gehandicaptensport in Nederland te organiseren. De eerste activiteiten waren het houden van “landelijke” sport-propagandadagen. De eerste was in Eindhoven, uit Noord Holland hebben Anton Albers en Daan van der Kroef meegedaan met deze sportdagen die direct al een groot succes waren. Daar kwam Dick van Rijn in contact met de invalidensport. Veel steun kreeg de sportcommissie van het Militair revalidatieoord “Aerdenburg” in Doorn. Daar deden de militaire invaliden sport als onderdeel van het revalidatieprogramma. Bij de vaste staf was daar medewerker, de toenmalige kapitein Tjebbes, die later zich ontpopte als geweldige gangmaker voor de Nederlandse invalidensport. Hij was de man die de kontakten met Stoke Mande¬ville legde, het bekende revalidatiecentrum voor dwarslaesies in Engeland, waar dokter Sir Ludwig Guttmann, de man was van de sportbeoefening voor rolstoelers, oprichter van de Stoke Mandeville Games (sportontmoetingen speciaal voor rolstoelers),meestal I.S.M.G. (International Stoke Mandeville Games)genoemd.

Daar konden ook Nederlandse dwarslaesies aan mee doen. Deze spelen werden om het jaar gehouden en “internationaal”! Later kwamen er ook wedstrijden voor andere soorten invaliditeit bij, o.a. voor geamputeerde. In 1967 deden voor het eerst ook Nederlandse geamputeerde mee. Herman Tjebbes werd al gauw gekozen in het bestuur van de I.S.M.G. en is daar o.a. vicevoorzitter geweest. Het KIS bestuurslid Pieter Joon, “tevens hoofdbestuurslid van de N.I.S., was ook bestuurslid van de I.S.M.G. Deze ontwikkeling leidde tot oprichting van de International Sport Organisation for the Disabled, kortweg I.S.O.D. (de internationale sportbond voor gehandicapten) waarvan Herman Tjebbes ( gepensioneerd kolonel geneeskundige troepen) jarenlang voor Nederland bestuurslid is geweest.

MandeVille Games — Afbeelding boven de Stoke Mandeville Games in de jaren 50 van de vorige eeuw.

De I.S.O.D. en I.S.M.G. organiseren de Olympische Spelen voor Gehandicapten die open staan voor alle categorieën gehandicapten. Nederland speelt er een grote rol in. Onze gehandicapten leverden topprestaties. Denk maar aan Paralympics over de afgelopen jaren. Ook organisatorisch, de· Olympische Spelen voor Gehandicapten van 1980 in Arnhem waren een groot succes.
Uit de B.N.M.O. sportcommissie kwam in 1961 het voorstel om over te gaan tot oprichting van een Nederlandse Invaliden Sportbond, toen er voldoende B.N.M.O. sportclubs waren en vooral ook om ook niet oud militairen te stimuleren mee te doen. De eerste N.I.S. voorzitter was Hans Westerhof, die ook een tijd secretaris is geweest van het International Olympische Comité. De toenmalige Nederlandse Invaliden Sportbond (N.I.S.) (nu Gehandicapten Sport Nederland) had ruim 6000 leden die allen in plaatselijke clubs aan sport doen. Dat is echt niet alleen wedstrijdsport zoals velen denken, maar ook recreatiesport. We doen wel wedstrijden en willen ook graag tot prestaties komen, maar dat zijn dan overwinningen op je zelf, het bewijzen dat je ondanks je handicap toch weer meetelt. Het verder werken aan je revalidatie, het weer je durven inzetten in dei maatschappij. Topsport kan eruit voortkomen!

Nu, dat bleek juist te zijn, dat was Tammo van der Scheer, onze sportleider, die misschien wel de eerste leraar gymnastiek met ervaring op het gebied van gehandicaptensport was, omdat hij in militaire dienst een knieblessure bad opgelopen en daarvoor in het militair revalidatie-oord “Aardenburg” gerevalideerd moest worden.

Afbeelding rechts van de heer Tammo van de Scheer – Ontvangt hier bij 25 jarig jubileum bondsspeldje NIS (Nederlandse Invaliden Sportbond)

Dat ging zo goed dat hij daar ingeschakeld werd bij de sport en zodoende ervaring opdeed op het gebied van de gehandicaptensport. Vooral aan rolbasketbal en boogschieten werden in Doorn veel gedaan. Ook hij leerde daar Herman Tjebbes kennen en het lag dus wel voor de hand dat Van Der Scheer later ook in de B.N.M.O. en N.I.S. sportcommissies kwam als technisch deskundige. Bij KIS was hij samen met Anton Albers de man die van het vroegere “zitbal” zitvolleybal gemaakt heeft.

Foto links; Anton Albers – midden voor het volleybal-net

Het ging goed in Haarlem, er kwamen meer leden en dat leidde tot splitsing, “De Muggen” bleven in Haarlem trainen en de IJmonders gingen naar Beverwijk. De training zaal werd die aan de Groenelaan, waar ook een sportveld bij was zodat je bij K.,I.S. ook atletiek en boogschieten kon gaan doen. Zitvolleybal werd echter de hoofdmoot. K.I.S. is enige malen kampioen van Nederland geweest. Ook aan badminton werd gedaan. Rolstoelbasketbal kwam niet van de grond omdat er steeds te weinig rolstoelers waren. Uiteraard werd er aan tafeltennis gedaan en onze medewerker bij deze sport was later Rein Bok, zelf een zeer goede tafeltennisser. Jan Mellies was in zijn klasse meerdere malen kampioen. Toen zich ook blinde leden zich gingen aanmelden, begon KIS als eerste club in Nederland ermee. We begonnen met roeien en fietsen op hometrainers. Ook kregen we blinde zwemmers en atletiek spelers. Pas later kwam ook elders “blindensport”. Sommige KIS leden met een visuele handicap (blinden en bijna blinden) waren erg actief’ daarbij, vooral Johan en Nora Reinders. Jasper Jobse was meermalen nationaal zwemkampioen en kwam ook internationaal uit in Frankrijk en Engeland.

We hebben visueel gehandicapten gehad die wilden roeien, die wilden dansen en wellicht minder bekend, ook een paar die gingen skiën. Bij K.I.S. is steeds het devies dat elke gehandicapte moet kunnen meedoen. “Meedoen is winnen” was ook de leus bij de Olympische spelen voor gehandicapten in Canada in 1976, waar voor het eerst toen ook blinden meededen. Ook een team uit Nederland K.I.S. zorgde er toen voor dat bij de grote Nederlandse Supportersclub (van I.R.I.S.) die meeging, ook een groep blinden kon meegaan, door twee begeleiders te leveren. De 4 Beverwijk11e supporters denken er nog met veel plezier aan terug. Dat K.I.S. er veel aan gedaan heeft om bekendheid te geven aan de gehandicaptensport in Noord Holland is vanzelfsprekend. Vele malen zijn er demonstraties gegeven, daardoor ontstonden er nieuwe gehandicaptensportclubs. Maar ook door¬dat K.I.S. Leden die naar andere plaatsen verhuisden, een club gingen oprichten met steun van de moederclub K.I.S. Zo ontstonden de clubs in Alkmaar, Nieuw Unicum, Zaandam, Hoorn en er zullen er nog wel meer zijn. Er moeten er echter nog meer komen! In het begin waren er maar weinig sportzalen geschikt voor de gehandicaptensport, je moest je altijd een beetje aanpassen of had hulp nodig.

De Rode Kruis Kolonne Beverwijk heeft K.I.S. altijd bijgestaan, een naam die hierbij zeker genoemd mag worden, is die van Joop Schippers, die zich op allerlei gebied, ook b.v. voor ontspanning voor invaliden inzet. K.I.S. organiseerde natuurlijk ook toernooien in onze eigen regio, met mede¬werking van de Beverwijkse sportraad in 1976 een grootse manifestatie gehan¬dicaptensport in de Beverwijkse sportweek om er maar één van te noemen. Zoiets kun je alleen doen met medewerking van buitenstaanders, K.I.S. heeft dat altijd ondervonden, op allerlei gebied en kon daardoor vaak wat meer doen dan voor de leden alleen gehandicaptensport. · Het geld dat er voor nodig was kwam er altijd. In 1981 bestaat K.I.S. 25 jaar, dat belooft een groots feest te worden, er wordt al jarenlang voor gespaart. We hopen dat te vieren in de Beverwijkse Sporthal. Weliswaar geen aangepaste sporthal, maar toch goed bruikbaar-, vooral omdat er nu ook een lift is. Daardoor kunnen de gehandicapten ook in het gezellige restaurant komen. Niet onvermeld mag blijven dat de sportzaal waar K.I.S. nu zaalsport doet, eigenlijk nu te klein voor ons, de eerste echt aangepaste sportzaal in Noord¬-Holland was dankzij de toenmalige gemeente architect van IJmuiden, de heer H.A. Peters. Als wij verhuizen hopen we nu naar een volledig aangepaste sportzaal te kunnen gaan. Zo zal er wellicht veel meer te zeggen zijn over K.I.S., dit is niet meer dan een vogelvlucht waarbij alleen een paar keer ergens diep in gedoken is. Wij hopen voldoende, om ook de gehandicapten die nog niet meedoen, tot actie te brengen, hen te bewegen eens een keertje te komen kijken, om inlichtingen te vragen. Want het is goed om weer mee te doen, vooral door aan sport te doen, “meedoen is winnen”.